Για το χωριό μας και γύρω από αυτό δεν έχουν γραφτεί πολλά ως τώρα. Με το παρόν δεν φιλοδοξώ να προσθέσω κάτι σημαντικό πέρα από τα προσωπικά μου βιώματα και τις αντιλήψεις, αλλά και το συναίσθημα. Όμως επικοινωνήστε μαζί μου για ο,τιδήποτε στο sstamell@otenet.gr

7 Δεκ 2013

Γενικές πληροφορίες για το χωριό μας

Πετράλωνα

http://buk.gr/el/poli-perioxi/petralona-3
Τα Πετράλωνα (Τοπική Κοινότητα Πετραλώνων - Δημοτική Ενότητα ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ), ανήκουν στον δήμο ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “τα Πετράλωνα”. Έδρα του δήμου είναι το Καρπενήσι και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, τα Πετράλωνα ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα Πετραλώνων, του πρώην Δήμου ΚΤΗΜΕΝΙΩΝ του Νομού ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ.
Τα Πετράλωνα έχουν υψόμετρο 830 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,0083244588 και γεωγραφικό μήκος 21,8174272198. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στα Πετράλωνα θα βρείτε εδώ.

17 Αυγ 2013

Η ρίγανη στο χωριό - αναμνήσεις και βιώματα


Το χωριό μας έχει ιδανικές συνθήκες για ρίγανη πολύ καλής ποιότητας• και λέμε πως είναι «ριγανότοπος». Γενικά η ελληνική ρίγανη θεωρείται η καλύτερη στον κόσμο, η δε ποιότητά της οφείλεται κυρίως στο μεγάλο υψόμετρο που φυτρώνει, στα ασβεστούχα, ξερικά και άγονα εδάφη, αλλά και στην πλούσια ηλιοφάνεια. Αυτές τις συνθήκες τις έχει το χωριό μας με το παραπάνω και ιδιαίτερα τα προσηλιακά μέρη της εξοχής, που είναι το πατρικό μας σπίτι. Είναι πολυετές και σκληραγωγημένο φυτό κι ενώ αγαπάει τον ήλιο, αντέχει και σε χαμηλές θερμοκρασίες αυτών των ορεινών περιοχών.

17 Ιουν 2013

Η μομπότα, μαγιά της γενιάς μας στην ορεινή Ευρυτανία


Πολλές φορές είχα σκεφθεί να κάνουμε μπομπότα, για να θυμηθούμε λίγο τη "μαγιά" μας. Η μπομπότα με δικό μας καλαμποκάλευρο συμπλήρωνε το ψωμί της οικογένειας, γιατί ποτέ το καθάρειο δεν αρκούσε για όλο το χρόνο. Οπότε, καθημερινά σχεδόν, η οικογένεια είχε και καθάρειο και μπομπότα. Κυρίως η μπομπότα τρώγονταν ζεστή με τυρί ή τριψάνα στο γάλα. Ειδικά το χειμώνα την ψήναμε στο τζάκι και συνόδευε όλα τα φαγητά. Αυτή τη φορά ζύμωσα ένα ταψί μπομπότα με μαγιά, χωρίς κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνω για το σταρένιο. Δηλαδή κανονικά: με νερό ζεστό, λίγο αλάτι, λίγη ζάχαρη, λάδι, μαγιά και τριμένη πορτοκαλόφλουδα. Έβαλα και ένα μέρος, στα έξι μέρη, αλεύρι φαριναπ που "φουσκώνει μόνο του".

Η διατροφή στα χωριά της ορεινής Ελλάδας παλιότερα

Βρήκα στην ιστοσελίδα http://www.katafylli.gr την παρακάτω εργασία του κ Παπαδημητρίου, η οποία παρουσιάστηκε από τον ίδιο σε εκδήλωση του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Μουζακίου για το Περιβάλλον και τη διατροφή.

"Η διατροφή μας διαμορφώνεται από το περιβάλλον στο οποίο ζούμε ο καθένας μας, στο Χωριό ή στην πόλη, από τα προϊόντα του τόπου και από την καθημερινή ζωή.

Στην Αργιθέα η λιτή

23 Φεβ 2013

Η βρύση μας στον Πλάτανο, στην εξοχή

Η βρύση μας είναι σε μια απόσταση διακοσίων πενήντα μέτρων περίπου από το σπίτι. Είναι μέσα στο χωράφι του Βασιλείου, το Βασιλέικο.

Όπως μου αφηγήθηκε πρόσφατα ο πατέρας, την έφτιαξε ο παππούς μου, ο Βαγγέλης Σταμέλος, με τον ΣτουκουΣπύρο (Σπύρος Στόκας) γύρω στα 1930. (Ο Σπύρος Στόκας, αδερφός του Γιώργου Στόκα, πατέρας του Νίκου Στόκα, ήταν συγγενής από τη γιαγιά μου, και έμεινε απέναντι από το ποτάμι, κοντά στο γεφύρι, πάνω από το σημερινό χωράφι του Κορέντζελου)

Αριστερότερα από τη

Επίσκεψη στο χωριό, 22.2.2013

Ήταν μια χειμερινή Φλεβαριάτικη επίσκεψη στο χωριό με περπάτημα στην εξοχή με ψιλόβρεχο. Ορεινές όμορφες χειμερινές εικόνες, με πολλές αναφορές στη μνήμη και στα παιδικά μας χρόνια Δείτε εδώ τις φωτογραφίες...

20 Φεβ 2013

Απόσπασμα από το μήνυμα ενός συγχωριανού μας...

...Λοιπόν άκου τι θυμάμαι Εκεί γύρω στο 1960 είχα έλθει και εγώ παιδάκι με τον παππού μου στο χωριό. Μας φιλοξένησαν σε ένα σπίτι στο χωριό και μάλιστα η κυρία του σπιτιού προσπαθούσε με τον παππού να με καθίσουν να φάμε το βράδυ σε ένα πάρα πολύ χαμηλό τραπέζι πολύ κοντά στο πάτωμα. Αργότερα έμαθα ότι το έλεγαν σοφρά ή σορφά ή κάτι τέτοιο. Πού να κάτσω εγώ. Ανένδοτος. Ήθελα τραπέζι κανονικό. Τελικά κάποια λύση βρήκε αυτή η κυρία, δεν θυμάμαι. Όμως έχω φωτογραφίες στο άλμπουμ από αυτή την μοναδική φορά που ήρθα στο χωριό. Είμαστε όλοι μαζί σε μια αυλή, κάτι παιδάκια μαζί μου και οι μεγάλοι. Ίσως να είσαι και συ. Τα έχω όλα αυτά στην βιβλιοθήκη στο σπίτι του πατέρα και όταν έλθω Αθήνα υπόσχομαι να τα δούμε μαζί...

.... Όταν το 1960 και κάτι ήρθα στο χωριό ήταν ένας παπάς και μια καταπληκτική γυναίκα η παπαδιά του που με κυνηγούσε κάθε μέρα να μου δώσει να φάω φρέσκο αυγό από τις κότες και χωριάτικο ψωμί . Δεν ξεχνώ που μου φώναζε, έλα καημένο Βαγγελάκη να φας αβγουλάκι. Πού να τα βρείτε στην Αθήνα παιδάκι μου. Φάε Βαγγελάκη. Άκου τώρα τι θυμάμαι...

(Είναι απόσπασμα από το μήνυμα του συγχωριανού μας, δεν βάζω το όνομα, γιατί δεν του ζήτησα την άδεια να το αναρτήσω. Ελπίζω να μην έχει αντίρηση. Δεν το έβαλα ολόκληρο. Επίσης τις φωτογραφίες, που είναι στα χρόνια του '50 και σίγουρα πριν το '60, Πάσχα στον Πάνω Μαχαλά, αν τις μεγενθύνει κανείς θα δει πρόσωπα συγχωριανών μας, άλλοι "λείπουν", άλλοι λείπουν στην Αμερική κλπ, εγώ δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κανέναν)

Οι μετανάστες πρόγονοί μας στην Αμερική

Από την Αραχωβίτσα (Πετράλωνα) Ευρυτανίας, μετανάστες στην Αμερική (1901-1931) http://amfictyon.blogspot.com/2019/09/1901-1931.html Θερμά συ...